Leestijd: 4 minuten

Niemand zal God zien dan degene die ‘rein van hart’ is. Dat is het ondubbelzinnige onderwijs van Jezus (Matth.5:8). In het nieuwe Jeruzalem zal niets inkomen wat onrein is (Openb. 21: 27). Alleen wie rein van hart is, is zalig. Wat betekent dat voor onze omgang met seksualiteit?

De afgelopen tijd was er het nodige te doen over de reinheidscultuur (‘purity culture’). Met name het Nederlands Dagblad vraagt geregeld aandacht hiervoor, met name voor de vermeende schadelijke gevolgen hiervan.

Reinheid is belangrijk
Hoe dan ook legt het ND een belangrijk thema op tafel. Immers, als alleen ‘reinen van hart’ Gods Koninkrijk beërven moeten we er alles aan doen om een rein hart te hebben. Wat is een rein hart? Een rein hart is een onverdeeld hart, een hart dat uit liefde tot God Hem onverdeeld toegewijd is en Hem daarom gehoorzamen wil.  Hoewel reinheid zich niet beperkt tot seksualiteit, is dat wel één van de gebieden waarop het belang van reinheid het duidelijkst aanwezig is. Wij leven sinds de Seksuele Revolutie immers in een cultuur die seksueel steeds ruimdenkender is geworden en waar het seksuele steeds explicieter aanwezig is. Opdringerige reclames langs de weg of op het scherm, schaarsgeklede personen in het straatbeeld, seksartikelen in de winkelschappen – op allerlei manieren manifesteert het seksuele zich luidkeels. Dat doet iets met ons en dat vraagt van een christen dat hij zich hiertegen wapent. Het najagen van reinheid is dan ook een nadrukkelijke Bijbelse opdracht: ‘Als uw rechteroog u doet struikelen, ruk het uit en werp het van u weg… (Matth. 5: 29), ‘Ontvlucht de begeerten…’ (2 Tim. 2: 2), ‘Haat ook de rok die van het vlees bevlekt is’ (Jud. 1: 23). Bijbels gezien is er alle reden om te werken aan een ‘purity culture’!

Stilzwijgende acceptatie
Echter, het lijkt erop dat de urgentie hiervan door christenen niet voldoende beseft wordt. Op allerlei manieren is zichtbaar dat christenen zich vrij klakkeloos aanpassen aan visies en gedragingen die om ons heen gemeengoed zijn. Samenwonen is inmiddels ook door veel christenen geruisloos geaccepteerd. En ook waar dit (nog) niet het geval is, bestaat er soms weinig moeite met, zeg, samen op vakantie gaan. De roklengte van reformatorische meisjes heeft soms weinig om het lijf. Of wat te denken van de stilzwijgende acceptatie van de bikini – een kledingstuk dat in sommige landen in Europa tot enkele decennia geleden nog verboden was. De Bijbelse norm dat seksualiteit iets is voor binnen het huwelijk lijkt hoe langer hoe meer een ideaal uit vervlogen tijden.

De ‘eisen’ van deze tijd
Nu is de worsteling met seksualiteit van alle eeuwen, het struikelen ermee evenzeer. Daarom past ons barmhartigheid en behoedzaamheid. Wie meent te staan, zie toe dat hij niet valle… Dat laat onverlet dat er wel iets aan de hand is. Veel erger dan de struikelingen uit zwakheid, zijn de welbewuste pogingen om de seksuele moraal aan te passen en meer aan te laten sluiten bij de ‘eisen’ van deze tijd. 

Veelbesproken is de poging van dr. Ad de Bruijne om homoseksualiteit als een begaanbare weg te zien. Ook in het boek ‘Vuur dat nooit dooft’ van Almatine Leene en René Erwich komen we voorstellen tegen die vorige generaties zouden doen verbleken. Zo staat daar ronduit te lezen dat de Bijbel geen regels lijkt te bevatten voor mannen die voor het huwelijk seksueel actief zijn. Alsof er uit de hele context van de Schrift niet opgemaakt zou kunnen worden wat Gods wil in dezen is! Volgens dezelfde auteurs kan masturbatie ‘een positieve betekenis hebben, zolang zij niet in het openbaar plaatsvindt, en zal geen schade toebrengen aan een ander of aan degene die masturbeert, behalve als het een verslaving wordt’ (p.226).

Dergelijke opvattingen hebben consequenties. Dat is duidelijk terug te zien in een recent project van het Nederlands Dagblad, de Sekspodcast, waarin een relatietherapeut en een seksuoloog tips en adviezen geven voor een gezond seksleven. Seks in je eentje, masturbatie binnen het huwelijk, seksspeeltjes: niets blijft onbesproken en niets is per definitie verkeerd (mits je natuurlijk je er ‘goed’ bij voelt en een ander ‘geen schade’ berokkent). De vraag echter hoe een en ander zich verhoudt tot Gods Woord, de door God gevraagde reinheid van hart en het vreemdelingschap van een christen komt op geen enkele manier aan de orde.

Heeft Gods Woord nog gezag?
In dergelijke initiatieven wordt veel te veel het oor geneigd naar de cultuur om ons heen en veel te weinig geluisterd naar de Bijbel. Meer dan ooit is echter voor christenen nodig dat we ons bezinnen op de vraag: Wat is eigenlijk Gods bedoeling met seksualiteit, welk licht werpt de Bijbel hierop? Gezien de seksuele decadentie om ons heen én de zwakheid van ons hart, dienen we meer dan ooit het volle pond te geven aan het gezag van Gods Woord. Dat moeten we heerschappij laten voeren over ons (seksuele) leven. Het is heilzaam en helpend om deze doordenking handen en voeten te geven in praktische, concrete adviezen. Dat geldt ook voor reinheid. Reinheid rent, kijkt of klikt weg indien nodig. Het bewustzijn van onze kwetsbaarheid hoeft ons daarbij niet te verlammen, maar onderstreept onze diepe afhankelijkheid van Gods hulp, ondersteuning en bewaring.

Reinheid is gave en opgave
Daarbij mag het tot onze troost gezegd zijn dat seksuele reinheid niet slechts een opgave is, zeker geen prestatie van hoogstaande moraalridders, maar boven alles een uit genade geschonken gave aan zwakkelingen en zondaars. De ‘reinen van hart  zijn ook de ‘armen van geest’. Ze kennen hun zwakheid en verdorvenheid en weten dat ze tot ‘hinken en zinken’ geneigd te zijn. Daarom vinden ze troost in de wetenschap dat een rein hart boven alles een geschénk is en bidden ze mee met de man die zijn seksuele zwakheid maar al te goed kende: ‘Schep in mij een rein hart, o God’ (Ps. 51: 12).

---

Gepubliceerd: 07-07-2023