Leestijd: 3 minuten

Het is de week van het leven, maar we leven in de schaduw van de dood. In de Volkskrant roept een boze dame: “Abortus is een vrouwenrecht”. Advertenties voor de ‘Week van het Leven moeten volgens haar van de radio geweerd worden.

Het ‘recht om te doden’ raakt niet alleen het begin van het leven, maar ook het levenseinde. Op woensdag 4 oktober werd David Mulder (31) op eigen verzoek gedood door dokter Menno Oosterhoff. Het Algemeen Dagblad en andere kranten beschreven de psychiater als een held die David te hulp schoot en hem een “waardige dood” gaf. David was lichamelijk geheel gezond, maar de psychiater kon verder niets meer voor hem betekenen dan hem te doden. George Orwell (bekend van de futuristische boeken 1984 en Animal Farm) schreef ooit: “Politiek taalgebruik heeft het doel om leugens als waarheid te laten klinken en moord respectabel te maken.”

De dood als tv-show
Op de Nederlandse televisie doet men alsof doden op verzoek iets prijzenswaardigs is. Er werd een complete talkshow met David Mulder opgenomen, waarin ook zijn vrouw en psychiater Oosterhoff aan het woord kwamen. David wilde eigenlijk wel blijven leven, maar vond dat hij geestelijk niet verder kon. De psychiater was het ermee eens. Normaal wordt Khalid en Sophie live uitgezonden, maar deze show werd grotendeels twee dagen eerder opgenomen. Toen het programma uitgezonden werd, was de gast eerder die dag gestorven en was zijn vrouw inmiddels weduwe. De Nederlandse televisie anno 2023. Diepingrijpende emotie en hoge kijkcijfers. Men discussieerde serieus over het feit dat er een wachtlijst van honderden mensen bestaat die lichamelijk gezond zijn, maar psychiatrisch uitbehandeld. “Het zou erg zijn dat te weinig dokters bereid zijn om patiënten te doden als ze hen medisch niet verder kunnen helpen”. Kunnen we nog dieper zinken als samenleving?

Deze ingrijpende ontwikkelingen staan niet op zichzelf. Ze worden politiek gestuurd. Dat bleek onlangs op onsmakelijke wijze op de Internationale Dag van het Meisje. Op deze dag stelde een commissie van de Verenigde Naties dat abortus voor jonge meisjes absoluut nodig is om hun potentieel te bereiken. Carrière en geld verdienen gaat boven alles. Ook het moederschap moet daarvoor wijken.

Het kwade ‘goed’ noemen
We zijn als democratische samenleving ons ethisch kompas kwijt. Het doet onwillekeurig denken aan de woorden van de profeet Jesaja: “Wee degenen die het kwade goed heten en het goede kwaad, die duisternis tot licht stellen en het licht tot duisternis, die het bittere tot zoet stellen en het zoete tot bitterheid.” (Jes. 5:20)

Mensen die niet in zelfbeschikking geloven, worden gemarginaliseerd. Niet alleen in de Volkskrant. Deze maand verschijnt het boek Christelijke rechtse bewegingen in Europa, uitgegeven bij een Duitse academische uitgever (27 november 2023). Daarin staat ook een hoofdstuk over Nederland. Kerkelijk leiders in reformatorisch Nederland worden betiteld als ultrarechtse mensen in de marge van de samenleving. Hoewel reformatorisch inderdaad niet mainstream is, gebruiken de schrijvers het woord “fringe”, dat in normaal spraakgebruik ook de associatie heeft van “verstandelijk doorgedraaid” of “onaangepast” (= “wacky”). Men beschouwt het als een bedreiging van de vrijheid, dat sommige mensen het leven ‘heilig’ achten en dat men niet zelf mag bepalen wat goed en verkeerd is.

Vóór het leven
Schande spreken van spotjes voor het leven op de radio. De dood als oplossing voor psychisch lijden op de televisie. En een wetenschappelijk boek dat refo’s wegzet als gevaarlijke rechtse mensen met potentieel doorgedraaide opvattingen.

Dit bewust afschilderen van normale traditionele standpunten als iets gevaarlijks, is reeds enkele jaren aan de gang. De organisatie “Agenda Europe” ziet men in Brussel als een extreem netwerk. Waarom? Agenda Europe gelooft in Gods scheppingsopenbaring, en verzet zich logischerwijze tegen LHBT en komt op voor het leven.

Wie in zelfbeschikking gelooft in deze tijd van het eigen ik, dreigt iets heel belangrijks te vergeten. Bij gedrag hoort aansprakelijkheid voor de gevolgen. Abortus maakt een einde aan moederschap en aan het leven van een baby. Wie een patiënt doodt, pleegt moreel gesproken doodslag, ook al oordeelt de wetgeving van paars anders. Wie een dokter vraagt om levensbeëindiging, maakt hem medeplichtig aan zelfmoord. Als een vader uit het leven besluit te stappen, laat hij zijn vrouw achter als weduwe en zijn kinderen als wezen. Je kunt het wegdrukken of ontkennen, maar het blijven feiten. We hebben onszelf wijsgemaakt dat het bewustzijn ophoudt met de dood. Wat echter, als de Bijbel (b.v. Matt 10:28) gelijk blijkt te hebben? Dan is de dood een onomkeerbaar begin van eeuwigdurende pijn waar geen dokter of psychiater meer iets aan kan doen.

De Week van het Leven bepaalt ons terecht, welkom of onwelkom, bij de vraag: Hoe staan we tegenover het leven? Leven is geen mensenrecht, maar een gave van God. Daarom: handen af. Het leven is heilig. Het recht op beschikking berust bij God en niet bij mensen.

---

Gepubliceerd: 09-11-2023