Leestijd: 3 minuten

Vlak voor de verkiezingen van woensdag sloten een aantal partijen weer een ‘regenboog stembusakkoord’. De toen grotere politieke partijen tekenden ervoor: VVD, D66, GL-PvdA en CDA. Daarentegen ondertekenden PVV, NSC en BBB het akkoord niet. Is de LHBTI+ beweging, gelet op de verkiezingsuitslag, over haar hoogtepunt heen? Of is het weinig meer dan vertraging op het spoor?

Het fenomeen ‘regenboogstembusakkoord’ is goed beschouwd een onwenselijk verschijnsel. Vooruitlopend op de verkiezingen spannen politieke partijen samen en committeren zij zich – op initiatief van de door de overheid gefinancierde belangenorganisatie COC – aan allerlei nogal dwingende en ingrijpende maatregelen ten faveure van een paar procent van de burgers van Nederland. Het is uiteraard niet wettelijk verboden, maar het beïnvloedt de gewone democratische besluitvorming op een ongezonde manier. Democratie verwordt ermee tot lobbycratie.  

Een volgeladen trein
Toen het de vorige keer gebeurde, bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2021, leek het zelfs een beetje op kartelvorming, omdat alle grote partijen het akkoord ondertekenden, behalve FVD en PVV. De impliciete boodschap was: wat de kiezers ook kiezen, dit is wat we gaan regelen voor LHBTI-ers. Deze keer loopt het anders, omdat drie van de vier winnende partijen niet instemden met het akkoord, te weten PVV, NSC en BBB.

Wat stond er deze keer zoal in het stembusakkoord? Een greep: er komt een wettelijk verbod op conversiehandelingen. Identiteitsverklaringen voor scholen worden ‘met spoed’ afgeschaft. Ondertekenende partijen behalve het CDA spannen zich in om een wettelijke acceptatieplicht voor scholen te realiseren. De wachtlijsten voor transgenderzorg moeten korter. Mensenrechten van LHBTI+ personen zijn voor Nederland internationaal topprioriteit, bijvoorbeeld in ontwikkelingssamenwerking. De transgenderwet gaat er alsnog komen.

Mogelijk een kleine vertraging
Dat is geen fijn lijstje. Het is in die zin goed nieuws dat de meeste partijen die dit akkoord ondertekenden forse verliezen leden. Een optimist zal misschien hopen dat 22 november 2023 daarmee het moment markeerde dat de gendergekte in Nederland over haar hoogtepunt bleek te zijn. Bij het COC leeft die angst ook. Meer realistisch lijkt de inschatting dat het om weinig meer dan een vertraging gaat. De afbraak van huwelijk en het gezin zal vermoedelijk met volle vaart doorgaan, simpelweg omdat de meeste Nederlanders dat wel best vinden.

Er is voor christenen dan ook weinig reden om na woensdag gerust achterover te leunen. Het verkiezingsprogramma van de PVV bevat weliswaar zinnige voorstellen op diverse gebieden, maar het zal nog moeten blijken of bijvoorbeeld de vrijheid van onderwijs veilig is bij deze partij. Hetzelfde geldt voor NSC. Beide partijen benadrukken in hun verkiezingsprogramma’s met verschillende bewoordingen het belang van inclusief onderwijs in relatie tot LHBTI.

Geen wissel omgezet
Bovendien, ook de in het verleden ingenomen standpunten van zowel Pieter Omtzigt als Geert Wilders geven aanleiding tot zorg. Beiden waren bijvoorbeeld destijds voorstander van het homohuwelijk. Dankzij de steun van Wilders werd ooit het gedoogbeleid voor weigerambtenaren afgeschaft. Omtzigt zei tijdens de verkiezingen over het huidige abortusbeleid dat het afgewogen is en geen verandering behoeft. Hij sloeg zichzelf op de borst door erbij te vermelden dat hij het was die in 2005 er voor zorgde dat abortus niet in de zorgverzekering kwam, maar door het rijk betaald wordt. Het gevolg volgens hem: ‘geen eigen risico, toegankelijkheid en anonimiteit’.

Desondanks is het een verademing om te merken dat de opvattingen van partijen zoals PVV, NSC en BBB over bijvoorbeeld ‘het gezin’ getuigen van meer gezond verstand dan we de laatste jaren gewend waren. Maar het blijven veranderlijke opvattingen, zolang zij niet gestoeld zijn op solide Bijbelse beginselen.

Wie stopt de trein?
Daarbij stemt het treurig dat het aantal zetels in de Tweede Kamer dat wordt bezet door partijen die zich christelijk noemen is geslonken tot slechts elf. Dat is lager dan ooit. Het is een teken aan de wand dat veel christenen bij deze verkiezingen vermoedelijk strategisch stemden, en hun stem gaven aan NSC, PVV of BBB. Dat heeft ongetwijfeld ook veel te maken met het meer en meer waterige christelijke profiel van in ieder geval het CDA, en deels ook ChristenUnie. De relatieve stabiliteit van de SGP is hiervoor een aanwijzing.  

Anno 2023 kunnen christenen in Nederland het minder dan ooit van ‘prinsen’ verwachten (Ps.146:3). Bovendien moeten zij met droefheid vaststellen dat ze het land ook geen behoudenis hebben aangedaan. In plaats van vergenoegd achterover te leunen is het daarom nu meer dan ooit tijd om voorover te vallen, op de knieën, of plat op de grond, in het stof. Biddend om een Geest van ontdekking, verootmoediging, bekering, herstel en herleving.    

---

Gepubliceerd: 24-11-2023