Leestijd: 4 minuten

De strijd in de Gazastrook raakt ook aan de thematiek van deze website. En dat in bijzondere combinaties. Zou je Hamas combineren met lhbt-activisten? En het volk van de Bijbel met abortus? Toch is dat het geval, wat opnieuw laat zien dat de geestelijke strijd meerdere fronten kent.

Israël en het gezin
Laten we eerst eens naar Israël kijken. De Joden zijn ‘beminden om der vaderen wil’, en christenen zijn geroepen tot liefde voor het Joodse volk omwille van Gods verbond. Daar is onder behoudende christenen geen discussie over. En de staat Israël? De meesten zeggen terecht: je kunt het Joodse volk niet steunen en Israël laten vallen.

Maar steun voor Israël kan ons zomaar tot de gedachte brengen, dat het een min of meer gelovig land is. De orthodoxe Joden –die helaas vaak een grote afkeer hebben van Jezus– hebben echter slechts op enkele terreinen (de sabbatswetgeving) echt invloed. Verder lijkt het huidige Israël veel op het Israël in de tijd van de profeten: het leeft ver van Gods Woord af. Zo is het heel gewoon dat Israëlische moeders buitenshuis werken. Denk aan ál die vrouwen in het leger; dat zal invloed hebben op de toekomst van de gezinnen. Verder is lhbt-propaganda er heel gewoon; Tel Aviv wedijvert met Amsterdam als ‘gay-hoofdstad’ (vergelijk Jes. 3:9).

En om niet meer te noemen, abortus is er nog wijder verbreid dan in Nederland. Naar schatting één op de vijf zwangerschappen eindigt op deze manier, abortus is toegestaan tot negen maanden zwangerschap… En ook orthodoxe Joden doen daar in voorkomende gevallen aan mee, omdat zij veelal uitdragen dat het leven pas begint bij de ademhaling. De enige pro-life organisatie (Be’ad Cahim) is een Messias-belijdende organisatie, gesteund vanuit met name de VS.

Tegenstrijdige ‘woke’
Kortom, zaken waar feministen al decennia voor strijden hebben in het hele Midden Oosten slechts ingang kunnen vinden in Israël. Dan zou je zeggen dat Israël onmiddellijk steun krijgt van linkse activisten. Het tegendeel blijkt waar. Linkse politici en actiegroepen steunen juist de zaak van de Palestijnen; en, ondanks alles, dus ook van Hamas. Maar… als de Palestijnen ‘from the river to the sea…’ regeren, dan zal er voorlopig geen Gay Parade in Tel Aviv meer gehouden worden.

Dat is uiteraard niet erg, maar het maakt de steun wel vreemd (zie ook dit satirische commentaar). Wat zit daar eigenlijk achter? Waarom is men tegelijk voor lhbt én voor een lhbt-hatende moslimbende?

Dat heeft te maken met wat wij ‘woke’ zijn gaan noemen. De woke-beweging meent dat het grootste probleem in deze wereld ligt in verkeerde machtsstructuren. Als die structuren afgebroken zijn, dan kan er gewerkt worden aan een wereldorde waarin vrede en gerechtigheid wél functioneren. Woke (links activisme) neemt het daarom op voor de groepen die onderdrukt geacht worden. Vrouwen, homoseksuelen, het klimaat – en dus ook de Palestijnen.

Maar zijn het niet de joden die onderdrukt en bedreigd worden? Nee, dat is niet hoe woke-mensen het zien. Immers, Israëls leiders zijn wit, heteroseksueel en man; en Israël is een kapitalistische staat met een sterk leger. Ziedaar je perfecte slechterik. Zodoende is woke even antisemitisch geworden als de Palestijnen – alleen dan vanuit een totaal andere gedachtegang.

Geestelijke strijd
Wat betekenen deze zaken voor ons? Er valt geen goede keuze te maken tussen de lhbt-gesteunde Hamas of het lhbt-minnende Israël. Echter, onze visie wordt niet primair bepaald door de ethiek. Al zijn er wel ethische aspecten, zoals blijvende steun voor Joden vanwege de Holocaust, en zorg voor allen die vanwege wreed geweld om het leven kwamen.

Onze visie op Israël gaat echter dieper. We geloven dat Gods verbond met Israël onverbrekelijk is. Gods trouw motiveert ons tot trouw aan Israël. Dat doen we wel met huiver. God heeft immers door heel de Schrift heen (Oude én Nieuwe Testament) laten horen hoe ernstig Hij immoraliteit neemt, juist van Zijn volk. Zonder direct te zeggen dat Hamas’ wrede aanval Gods oordelen waren over Israëls hemeltergende zonden van abortus en seksuele losbandigheid, ligt hier wel een ernstige waarschuwing voor ons (Rom. 11:21). Als wij naar Gods Naam genoemd zijn, moeten wij alle ongerechtigheid schuwen (2 Tim. 2:19).

In ons gebed voor Israël moeten wij dan ook niet alleen bidden voor bescherming en Christus-geloof, maar ook voor hun bekering. Paulus schrijft namelijk: ‘Maar wanneer het tot de Heere bekeerd zal zijn, zo wordt het deksel weggenomen’. Om Christus in de Schrift te ontdekken, zal men God en Zijn Woord weer ernstig moeten gaan nemen. Laat daarom ons gebed voor Israël breed en diep zijn.

Geen revolutie, maar reformatie
Bekering is niet alleen nodig voor Israël, maar voor allen. Over het algemeen hebben woke-activisten terechte zorgen. Net zoals vroeger de communisten zien zij sommige misstanden scherp. Er is veel onrecht en machtsmisbruik. Maar behalve dat zij ten onrechte álle problemen door deze bril bekijken, zoeken zij ook een verkeerde oplossing. Net als destijds de communisten gaan ze uit van de noodzaak van de omverwerping van de oude orde, en beloven ze vrede op aarde via revolutie. Daarin wordt Gods orde genegeerd, Gods Woord tegengesproken, Gods Koninkrijk vervangen door een aards paradijs. Daardoor zal niet alleen de belofte op teleurstelling uitlopen, maar maakt men onderweg ook meer kapot dan goed. Dat blijkt nu (bij Hamas) meer dan ooit.

Bekering betekent hier ‘de erkenning dat de norm niet ligt in ‘mensenrechten’, maar in Gods instellingen’. En dat niet onze revoluties voor herstel zorgen maar alleen Gods reformatie. Alleen in de weg van het Woord van God, bij de Zoon van God en door het werk van de Geest van God is er heil te verwachten. Vrijheid in het geweten, verzoening tussen mensen, vrede op aarde.

---

Gepubliceerd: 01-12-2023