Leestijd: 3 minuten

‘Het wassende water’ is de titel van een roman van Herman de Man. Zoals stijgend water dijken bedreigt, geldt dat ook voor de invloed die de cultuur heeft op christenen, niet in het minst op het gebied van seksualiteit. Recent onderzoek toont aan dat bij christelijke jongeren het water steeds meer over de dijken slaat.

De Seksuele Revolutie beperkt zich niet tot de wereld ‘daarbuiten’, maar is ook springlevend in de kerk, betoogde Carl Trueman onlangs. Hij heeft gelijk. De Seksuele Revolutie ging ook christenen niet voorbij. Niet in Amerika, niet bij ons. Ook bij ons daalde het kindertal, werd anticonceptie stilzwijgend geaccepteerd, steeg het aantal echtscheidingen en is samenwonen voor velen allang geen issue meer. [1] Natuurlijk, liefde en trouw zijn belangrijk, maar heb je daar persé het huwelijk voor nodig?!

Verschuivingen

Waar eerst in de samenleving de dijken braken, staat nu ook bij ons het water tot aan de rand – of slaat daar allang overheen. De tijdgeest is diep doorgedrongen in kerkelijke gemeenschappen en het levensgevoel van christenen. Dat bleek afgelopen voorjaar weer uit een representatief onderzoek onder bijna duizend studenten, uitgevoerd door het Nederlands Dagblad i.s.m. de Erasmus Universiteit in Rotterdam en de Tilburg University. Hierin werd een peiling gedaan hoe studenten van christelijken huize staan ten opzichte van huwelijk, relaties en seksualiteit.

In de eerste plaats zijn er duidelijke veranderingen zichtbaar in de visie op seksualiteit en huwelijk. De klassieke opvatting: ‘seksualiteit hoort binnen het huwelijk’ verschuift steeds meer in de richting van ‘seksualiteit hoort binnen een duurzame relatie’.[2] In de enquête gaf een derde van de studenten aan ervaring te hebben met seksuele gemeenschap. En ook als dat niet het geval is, blijkt dat twee derde van de respondenten seks voor het huwelijk niet nadrukkelijk afwijst.  Dat is een opvallende verschuiving. In 2010 vond 70% van de christelijke studenten nog bij een zelfde soort onderzoek dat seks voor het huwelijk niet kon. Dat is in dit onderzoek nog slechts 30 %; een forse verschuiving in twaalf jaar tijd. Volgens de Tilburgse onderzoeker Hans van Dijk waren er ook tien jaar geleden studenten die al seks hadden gehad zonder getrouwd te zijn, maar zij vonden dan toch vaak nog dat seksualiteit binnen het huwelijk hoort. Die gedachte blijkt dus minder vanzelfsprekend te zijn. Een andere verschuiving is waar te nemen in de visie op huwelijk en samenwonen. Volgens Van Dijk ‘lijken christelijke studenten het veel meer dan vroeger normaal te vinden om eerst samen te gaan wonen en later pas te trouwen’.[3] Hetzelfde constateert ook Huib de Vries binnen de gereformeerde gezindte: ‘Samenwonen wordt niet goedgekeurd, maar in een groeiend deel van de gereformeerde gezindte wel getolereerd, mits het een tijdelijk karakter heeft’. De Vries signaleert ook dat – als het gaat om de gereformeerde gezindte – de praktijk van samen op vakantie gaan ‘gangbare praktijk geworden [is], tot in de behoudendste kerken toe’.[4]

Christelijke roeping

Wij kunnen de tsunami die de Seksuele Revolutie veroorzaakt heeft niet keren. Wij houden het water niet weg bij onze reformatorische of evangelische dijken. Die constatering kan er makkelijk toe leiden dat we denken dat er toch niets meer te redden valt en de moed maar opgeven. Er is ook een andere reactie mogelijk. Al kunnen we niet voorkomen dat het water stijgt, we kunnen wel iets met onze dijken doen. Laten we ze verhogen en verstevigen! Alleen de ‘stevige’ waarheid van Gods Woord kan dat bereiken. Laten kerken, opvoeders en catecheten als dijkwachters zijn: waakzaam. Laten ze alert zijn op het wassende water. Laten ze bovenal blijven geloven in het gezag van Gods Woord op alle terreinen van het leven, niet in het minst op het gebied van huwelijk en seksualiteit. Zo kunnen ze dijkwachter zijn: niet alleen waken, maar ook bouwen. En niets is zo opbouwend als het Bijbelse onderwijs over huwelijk en seksualiteit. En laten we niet alleen geloven in de juistheid daarvan, maar daar vooral gestalte aan geven in een godvrezende en godzalige wandel. Een betere erfenis dan zo’n ‘dijk van een voorbeeld’ kunnen we onze kinderen en jongeren toch niet meegeven?! 

---

[1] https://www.npvzorg.nl/nieuws/anticonceptie-breed-geaccepteerd/, https://beam.eo.nl/artikel/column-ik-logeer-7-nachten-per-week-bij-mijn-vriend

[2] ‘Studentenpastor ziet onmacht bij christelijke studenten: ‘Hoe kan ik op seksueel gebied goed leven?’, Nederlands Dagblad, 13 juni 2022.

[3] ‘Christelijke studenten praten weinig met ouders over seksualiteit’, Reformatorisch Dagblad, 16 mei 2022.

[4] H. de Vries, ‘Laten we trouwen in een knus kerkje’, RD-magazine, 23 oktober 2021.