Leestijd: 4 minuten

Laatst citeerde iemand Dietrich Bonhoeffer. Dit citaat sloeg de spijker op zijn kop en is een woord voor deze tijd. Hij zei: ‘De liefde draagt niet het huwelijk, maar het huwelijk draagt de liefde.’ Wat bedoelde hij daarmee?

De liefde is in dit verband de beleving van de liefde, de gevoelens die je voor elkaar hebt. In de hedendaagse cultuur ligt er veel nadruk op de beleving en de gevoelens, en dat heeft zijn weerslag op hoe er naar relaties en het huwelijk wordt gekeken. Velen denken dat ‘van elkaar houden’ bepaald wordt door de mate waarin je de liefde ervaart. Als je verliefd wordt dan hou je echt van iemand, denkt men dan. In het begin van een relatie kan je daar sterk door in beslag genomen worden, dan voel je het helemaal. Je kunt hoteldebotel verliefd zijn en vlinders in je buik voelen voor iemand anders. Maar in de praktijk is die beleving niet blijvend. In iedere relatie vallen mensen op een gegeven moment van hun roze wolk en leren zij de ander kennen zoals hij of zij werkelijk is. Ook de minder ideale trekken van iemands karakter of uiterlijk of gedrag komen in beeld.

De liefde draagt niet het huwelijk

De beleving van de liefde is dan ook geen solide basis voor een goed huwelijk. De liefde draagt niet het huwelijk. Omdat velen dit (vaak onbewust) echter wel geloven zien we dat velen op een gegeven moment tegen de ander zeggen: ‘Ik hou niet meer van jou.’ Zij denken: ‘Om een goed huwelijk te hebben moet je wel van elkaar houden, en je houdt van de ander als je dat voelt. Ik voel dat niet meer voor hem/haar, dus hou ik niet meer van hem/haar.’  En om deze foute manier van denken gaan triest genoeg heel veel echtparen en stellen uit elkaar.

Het is een valse manier van denken, eigenlijk een gemene manier van denken. Wat zou ik zeggen tegen een man die bij mij komt en tegen mij zegt: ‘Ik hou niet van mijn vrouw dus ik wil bij haar weg’? Ik denk dat ik tegen deze man zou zeggen: ‘Als je niet meer van je vrouw houdt dan ben je ontrouw aan de belofte die je haar hebt gegeven. Je hebt beloofd dat je van haar zou blijven houden, dus dat moet je gewoon doen. Het houden van je vrouw is niet gelegen in het verliefd zijn op je vrouw of het voelen van emoties voor je vrouw. God heeft je geroepen om voor je vrouw te zorgen, om haar te eren en beschermen, te zegenen, je in te zetten voor haar welzijn en genezing, haar te vergeven, op te richten, te bemoedigen, haar hoog te houden en op handen te dragen, haar te respecteren, naar haar te luisteren, en haar op alle mogelijke manieren te dienen, zodat zij stralend wordt. God heeft je geroepen tot dit huwelijk en het houden van je vrouw is niet een lot uit de loterij, het is niet iets wat over je komt en op een gegeven moment weg is, waar je zelf ook niets aan kan doen. Het is een zaak van gehoorzaamheid.’

Het huwelijk draagt de liefde

De Heere Jezus heeft de Gemeente liefgehad, niet met een sentimentele, emotionele liefde, maar door Zijn leven voor haar neer te leggen. Niemand heeft grotere liefde dan wie zijn leven neerlegt voor zijn vrienden. Met die liefde heeft de Heere Jezus ons liefgehad. Dat is liefde die bestaat uit daden en houdingen, niet vooral uit emoties. Getrouwde mannen zijn geroepen om hun vrouw lief te hebben zoals Christus de Gemeente heeft liefgehad en Zichzelf voor haar tot in de dood heeft gegeven. Dat is zelfopofferende liefde die niet komt aanwaaien maar waar je voor moet kiezen.

Die liefde die gebaseerd is op toewijding (in plaats van op emoties) is waar het huwelijk voor staat. Als je trouwt dan geef jezelf weg aan de ander en je ontvangt de ander uit Gods hand. Vanaf het moment dat je dat verbond met elkaar sluit ben je elkaars man en vrouw. Het verbond wordt gesloten door elkaar een belofte te doen: ‘Ik beloof je trouw te blijven onder alle omstandigheden, je niet te verlaten, je lief te hebben, te troosten, eren en beschermen zolang wij beiden leven.’ Deze belofte draagt het huwelijk. Dit verbond beschermt de kwetsbare relatie tussen man en vrouw tegen veel van wat die relatie kapot kan maken. Ja, het huwelijk draagt de liefde.

Iemand heeft eens geschreven (herkomst is mij onbekend): ‘Ik trouwde niet met je omdat je volmaakt was. Ik trouwde zelfs niet met je omdat ik verliefd op je was. Ik trouwde met je omdat jij mij een belofte gaf. Die belofte maakte al jouw gebreken effen. En de belofte die ik jou gaf maakte al mijn gebreken effen. Twee onvolmaakte mensen gingen trouwen en het was de belofte die het huwelijk maakte. En toen onze kinderen opgroeiden was het niet ons huis dat hen beschermde, en het was niet onze verliefdheid die hen beschermde. Het was die belofte!’

Houd het huwelijk in ere

In de Bijbel worden we opgeroepen het huwelijk in ere te houden (Hebreeën 13:4). Helaas is in ons land en in de Westerse wereld het huwelijk enorm naar beneden gehaald omdat mensen – die een gevaarlijke ideologie aanhangen – het bestempelen als een vorm van onderdrukking of iets dergelijks. Het officiële en traditionele huwelijk wordt keihard aangevallen en moet volgens sommigen niet meer de norm zijn. Dat is zo blind. De gevolgen voor de samenleving zijn desastreus, omdat de hoeksteen van de samenleving wordt weggeslagen. Velen komen hierdoor alleen te staan in het leven, en mede daarom is er nu zoveel woningnood.

Gelukkig zien we ook een terugkeer, een verlangen naar echtheid en groeiend besef dat het huwelijk prachtig is. Nog mooier dan pas getrouwden zijn al heel lang getrouwden. Gewoon, met je gevoelens, zonder je gevoelens, of dwars tegen je gevoelens in je vrouw of man blijven liefhebben met de zelfopofferende liefde van Jezus. Dat is het mooiste wat er onder de mensen kan ontstaan, en dat geeft vanbinnen bestendige vreugde, voldoening en zelfs de gevoelens en beleving van intimiteit en verbondenheid. Dat is liefde die door het huwelijk wordt gedragen.

---

Gepubliceerd: 31 oktober 2025