Leestijd: 3 minuten

Soms zijn ontwikkelingen zó bizar dat je denkt: “Zou deze bui nog eens overwaaien?”. Zo werd de afgelopen jaren de westerse wereld overspoeld door de transgendergolf, de ‘T’ van LHBTIQ, zogezegd. De gevolgen zijn verbijsterend. Hordes jongeren, vaak meiden, kiezen voor zelfverminking met levenslange gevolgen. Het ‘bevestigen van iemands gevoelens’ werd het nieuwe normaal in de samenleving.

Spijt

Maar het tij lijkt langzaam te keren. De afgelopen tijd verschijnen met enige regelmaat verhalen in de mainstream media van ‘detransitioners’, mensen die grote spijt kregen van hun transitie. Er zijn ondertussen enkele rechtszaken gestart in Amerika en Engeland. De eerste collectieve schadeclaim inmiddels een feit.

In diverse landen werden bovendien de regels aangescherpt. In Noorwegen werd onlangs besloten dat kinderen en jongeren met genderdysforie niet langer mogen worden behandeld met puberteitsremmers, hormonen en operaties.

Terugkeer?

Gesteld dat de ‘transbui’ weer overwaait, betekent dit ook een terugkeer naar het ‘oude normaal’? Dat hangt er vanaf hoe het ‘oude normaal’ gedefiniëerd wordt. Het zou inderdaad kunnen gebeuren dat het weer relatief zeldzaam wordt dat mensen kiezen voor volledige medische transitie, en dat dit bovendien pas toegestaan is vanaf een bepaalde leeftijd.

Maar een meer volledige terugkeer naar klassieke opvattingen over mannelijkheid en vrouwelijkheid, gebaseerd op de Bijbelse scheppingsorde, is menselijkerwijs gesproken uitgesloten. Daar zijn twee belangrijke redenen voor.

Een kernidee beklijft

De eerste reden is gebaseerd op de historische ontwikkeling van de menselijke cultuur. Die laat zien dat bewegingen weliswaar onvermijdelijk gevolgd worden door tegenbewegingen, maar dat tegelijk bepaalde kernideeën (die een onderdeel vormden van de beweging) beklijven, ondanks de tegenbeweging.

Neem de beweging van de Verlichting in de 17e en 18e eeuw, die de mens en zijn rationele denkvermogen centraal zette. Die werd gevolg door de Romantiek, die in belangrijke mate een tegenreactie was op de Verlichting. Meerdere basale noties van de Verlichting warden echter juist doorontwikkeld, en behoren tot de kern van het moderne denken van de 21e eeuw. Denk bijvoorbeeld aan de autonomie van de vrije mens.  

Datzelfde zal vermoedelijk ook gelden voor de seksuele revolutie. Die voltrok zich in drie stappen: het feminisme, de homo-beweging, en tenslotte transgenderisme. Het leidende idee achter de transgenderbeweging is dat geslacht geen biologisch gegeven is, maar een keuze gebaseerd op gevoelens. Vermoedelijk zal dit idee blijvend zijn.

In de afkorting LHBTIQ staat de laatste letter voor ‘queer’. Het is een soort verzamelbak voor iedereen die vindt dat hij/zij niet in een bekend genderhokje past. Het kan betekenen dat je je vandaag vooral man voelt, en morgen meer een vrouw, en dat je kiest voor een expressie waarbij je elementen van beiden naar believen combineert. Het is een soort ultieme ontkenning van binaire geslachtelijkheid.

Q zou zomaar de nieuwe T kunnen worden. Iedere jongere kiest dan zijn eigen modieuze gendersmaak en bijbehorende lifestyle. Klassieke verschillen tussen mannen en vrouwen worden grotendeels onzichtbaar en verdwijnen in een bont spectrum van genderexpressies.

Zware tijden

Er is ook een tweede, meer fundamentele reden waarom een terugkeer naar oude, Bijbelse opvattingen over mannelijkheid en vrouwelijkheid, vermoedelijk ijdele hoop is. Gods Woord zegt dat naarmate het eind van de wereld dichterbij komt, de mens steeds meer aan zichzelf overgeven wordt. Hij wordt een liefhebber van zichzelf, in de diepste zin van het woord (2  Tim. 3:2). Hij wordt een ‘zelf’schepper. Dat zal maken dat de laatste dagen ‘zware tijden’ zullen zijn.

Dat betekent niet dat we precies kunnen ‘plotten’ hoe de genderrevolutie zich verder zal ontwikkelen, de komende decennia. Het gaat meestal anders dan we zelf bedenken kunnen. Bovendien, de geschiedenis van de kerk leert dat er soms Ninevé-momenten zijn. Momenten van massale bekering door reformaties en opwekkingen, gewerkt door Gods Geest. Dan kan het gebeuren dat de klok tóch als het ware wordt teruggedraaid. God geve Jona’s die tot zo’n bekering oproepen!

Maar tenzij er zo’n Ninevé-wending plaatsvindt, zal de genderrevolutie blijvend zijn. De doorbraak van de beschermende dijk van de scheppingsorde is vermoedelijk een definitief feit, omdat afscheid is genomen van de principes van Schrift en natuur.

Dat betekent niet dat ware christenen zonder hoop zijn. Integendeel, want zij verwachten een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, die met rasse schreden dichterbij komt. Zij horen in alle onheil het geluid van Zijn naderende voetstappen.    

---

Gepubliceerd: 24-03-2023