Laten we de herziening van de Transgenderwet blijven bevragen, hoe lastig dit onderwerp ook ligt. Dit schreef Bart-Jan Spruyt, eind mei in het ND.
De conclusie die aan het slot van een SGP-studieavond eind mei 2022 werd getrokken, lijkt zonder meer behartigenswaardig: erken de nood van mensen die onder genderdysforie lijden, maar wees ook alert op de genderideologie. Want er gebeuren rare dingen.
In september staat in de Tweede Kamer een debat over een herziening van de Transgenderwet (artikel 28 van boek 1 van het Burgerlijk Wetboek) op de rol. Die wet (uit 2014) bepaalt onder welke voorwaarden iemand zijn geslacht in zijn geboorteakte kan wijzigen.
Een evaluatie van deze wet beoogt een vereenvoudiging van de mogelijkheid om de geslachtsregistratie te veranderen. Deze vereenvoudiging wordt gepresenteerd als een bijdrage aan de emancipatie van transgenderpersonen. Zij vloeit voort uit de zogenaamde Yogyakarta-beginselen, waarin is vastgelegd dat voor de wijziging van het geslacht in officiële documenten geen voorwaarden als leeftijd, een psychische diagnose of de opinie van een ander mogen gelden.
Campagne Gendertwijfel in Den Haag weer in
de lucht na tijdelijke stop door exploitant
: Transgenders
Laagdrempelig
Allereerst vervalt in de toekomst de deskundigenverklaring, waarin een arts of psycholoog vaststelt dat er sprake is van een duurzame (’duidelijke en aanhoudende’) overtuiging om tot het andere geslacht te behoren. Die voorwaarde wordt beschouwd als strijdig met het zelfbeschikkingsrecht.
En vervolgens vervalt ook de leeftijdsgrens. Ook kinderen jonger dan 16 jaar kunnen hun geslachtsregistratie via een verzoek aan de rechtbank laten wijzigen. De mogelijkheid om het juridische geslacht (de biologische feiten zoals door een arts na de geboorte en in de geboorteakte vastgesteld) in overeenstemming te brengen met iemands genderidentiteit (het gevoel man of vrouw te zijn) wordt dus zeer laagdrempelig, ook voor pubers.
Omdat het hier over heilige waarden als de persoonlijke autonomie en zelfbeschikking van transpersonen gaat, lijkt de wetswijziging bij voorbaat onomstreden. Het gaat hier volgens velen om een gevoel dat door anderen niet kan of mag worden getoetst. Het mag ook niet uitmaken of iemand die zich vreemd voelt in eigen lichaam, zich laat opereren (dat doet maar zo’n 20 procent), en dat gescheiden wc’s, kleedkamers, gevangenissen, blijf-van-mijn-lijfhuizen en de sport straks ook toegankelijk zijn voor mannen die zich vrouw zeggen te voelen.
Geen kritiek mogelijk – kinderen ineens handelingsbekwaam
Publieke kritiek op deze wijziging is niet welkom, zoals diverse columnisten en wetenschappers al hebben ervaren. En dat is zorgwekkend, omdat bij deze wijziging fundamentele zaken op het spel staan.
Voor het eerst namelijk worden deskundigen, artsen en psychologen, buiten spel gezet, en is de zelfdiagnose van een betrokkene, volwassene of kind, voldoende voor een vergaand besluit. Wat in deze wetswijziging eveneens wegvalt, is de voorwaarde van de toestemming van de ouders.
Kinderen zijn nu op dit punt ineens handelingsbekwaam, terwijl ze dat op tal van andere zaken wettelijk nog lang niet zijn. En misschien nog wel het meest zorgelijk is dat het aantal kinderen dat worstelt met de eigen genderidentiteit schrikbarend stijgt. Wat is hier eigenlijk aan de hand? Wat is de rol van sociale media, in het bijzonder van filmpjes op TikTok?
En is het verstandig om kinderen die tijdens een kwetsbare en onzekere periode van hun leven, de puberteit, worstelen met hun eigen identiteit, de ruimte en het recht te bieden om heel eenvoudig van man in vrouw en van vrouw in man te veranderen? Zou er niet eerst meer onderzoek moeten komen naar de oorzaken van de recente golf aan aanmeldingen bij genderpoli’s?
Als doelstellingen niet ter discussie mogen staan, als critici de mond moet worden gesnoerd, als kritische vragen uit den boze zijn, en als grote beslissingen zonder een fatsoenlijk maatschappelijk of politiek debat worden doorgevoerd – dan is er sprake van een ideologie.
En ideologieën hebben veel kenmerken, maar de belangrijkste is wel dat zij de slechte gewoonte hebben om heel veel eieren te gebruiken om een gedroomde omelet te vervaardigen. En die eieren zijn hier kinderen, pubers, in al hun kwetsbaarheid en onzekerheid.
Laten we alsnog wakker worden, en deze zaak aankaarten, hoe lastig en gevoelig dit onderwerp ook ligt.
Dit artikel is op 27 mei 2022 door Dr. Bart-Jan Spruyt gepubliceerd in het Nederlands Dagblad
Oproep: Bid voor strijd rond Transgenderwet: Transgenders
