Leestijd: 3 minuten

Het nieuwe kabinet wil kinderopvang grotendeels gratis maken. Ik heb daarop weinig kritiek gehoord vanuit christelijke hoek. Ongetwijfeld omdat ook veel kerkmensen hun kinderen elders onderbrengen. Zouden we hierop kunnen terugkomen?

Luther voorspelde een tijd waarin het evangelie alleen nog maar in de gezinnen voortgang zou hebben. In zijn inleiding op het Bijbelboek Daniël spreekt Luther over de eindtijd: „Dan zal men het evangelie laten uithongeren. De wereld zal vrij leven en uitroepen: Er is geen God meer! Niemand bekommert zich dan meer om de Schrift. Er zal geen publieke preekstoel meer zijn. Alleen maar gruwelijke genotzucht. Dan zal het evangelie alleen nog maar in de gezinnen door de ouders voortgang hebben. Op die wijze kan, als de kerken in het openbare leven zwijgen, het evangelie toch nog op de aarde blijven, namelijk door vrome christenen in de huisgezinnen.”

Dit vergezicht is al werkelijkheid geweest. Tijdens het totalitaire Hitler-regime in Duitsland was het gezin het laatste bastion van godsvrucht. Het laatste reservaat waar niet de ideologie, maar het geloof kon ademen.

Christenen beleven in Nederland enorme vrijheid. Tegelijk is zichtbaar dat het geloof naar het privédomein wordt geduwd. Dit is geen doemdenken. In de politiek is er een militante seculiere meerderheid. Ik zie het als een zegen dat de bijzondere positie van de ChristenUnie een zekere rem vormt. Maar soms vrees ik dat deze meevaller ons zicht op de werkelijke verhoudingen vertroebelt. Het is goed om erop voorbereid te zijn dat in het huidige tijdsgewricht de inzet van de seculieren niet stopt bij schoolplein of kerkmuur. Artikel 23 van de grondwet zal rustig blijven staan, maar wordt uitgehold door allerlei burgerschapsbepalingen die Bijbels onderwijs op het terrein van gezin en seksualiteit insnoeren. Zoals de seculiere controleurs zich inmiddels hebben genesteld op het achterste bankje in reformatorische klaslokalen, zullen zij zich ook melden in de consistorie. Ik wijs op het recente wetsvoorstel waarbij pastorale gesprekken over homoseksualiteit in verdachte sfeer worden getrokken. Of denk aan het proces rond de oudgereformeerde ds. Kort. En hoeveel kerken hebben zélf het klassiek-christelijke spoor op dit terrein al verlaten of hullen zich in stilzwijgen?

Als er geen publieke preekstoel meer is, zijn onze gezinnen het enige en laatste bastion van godsvrucht. Alleen daar zullen onze kinderen het geloof in Christus kunnen ademen. Als het evangelie inderdaad alleen nog in de gezinnen door de ouders voortgang zal hebben, moeten wij het gezin doordacht verdedigen en versterken. Dan is moeilijk te begrijpen dat in christelijke kring de verantwoordelijkheid van ouders voor de opvoeding niet wordt vergroot. Het vrijwillig uit huis plaatsen van kinderen om betaalde arbeid van beide ouders mogelijk te maken, is geen probleem meer. Onze auto lenen we niet aan een vreemde uit, maar onze kinderen en hun ziel dragen we aan derden over. Een opfrisser: uw huis vergaat, uw kind niet.

Waar zijn de predikanten en kerkenraden die ouders indringend aanspreken als zij kiezen voor langdurige kinderopvang?

Ook in christelijke kring wil men man-zijn of wil men vrouw-zijn. Daar bestaan zelfs cursussen voor. Maar de hoogste roeping van een man en een vrouw is het vader- en moederschap. Laten we eerlijk zijn, dit besef is een beetje zoek onder ons. En we hebben helaas geen Luther meer die de Bijbel laat spreken. Wij moeten het doen met predikanten en ouderlingen die vooral zonden en gebreken benoemen die ons niet persoonlijk treffen of verontrusten. Spreken over vader- en moederschap is taboe.

Seculiere filosofen willen niets liever dan onze kinderen zo snel mogelijk invoegen in de moderne maatschappij. Laten we elkaar in liefde wakker schudden. Waar zijn de predikanten en kerkenraden die ouders indringend aanspreken als zij kiezen voor langdurige kinderopvang? Het gaat om kinderen die God aan hén heeft toevertrouwd. Daar verwacht Hij veel van.

---

Gepubliceerd: 03-03-2022

Dit artikel is geschreven door Diederik van Dijk. Hij is senator voor de SGP en directeur van NPV-Zorg voor het leven.