”Hoe kun je een licht zijn als niet-christenen de kerk juist zien als een donker gat van onrecht? Hoe kun je met mensen praten over het Evangelie als bepaalde normen en waarden van christenen gezien worden als ongewenst, kwetsend en discriminerend?” (pag. 12-13). Deze indringende vragen stelt Robert Plomp in zijn boek ”Nederlander met de Nederlanders”.
Indringende vragen, omdat veel niet-christenen de boodschap van orthodoxe kerken ervaren als afwijzend in plaats van nodigend. Omdat het Evangelie, dat een goede boodschap is, overkomt als een onheilsboodschap. Zeker op het punt van homoseksualiteit. Wie zou er christen willen worden die weet dat hij daarmee zijn partner de deur moet wijzen?
Schijnoplossing
Blijft u na deze vragen wel verder lezen. Want hier geldt niet: De vraag stellen is haar beantwoorden. Jawel, de oplossing lijkt eenvoudig: laten we de opvattingen over homoseksualiteit (en man/vrouw, enzovoorts) aanpassen, zodat mensen niet meer botsen op de wet maar horen van genade. Áls men dan afhaakt, dan is het niet vanwege de regels, maar vanwege de ergernis van het kruis. Dit is de oplossing die Robert Plomp kiest – en met hem vele anderen. Hij heeft, vanuit zijn worsteling, de Bijbel nog eens gelezen, en is naar zijn idee tot de ontdekking gekomen dat we het altijd verkeerd gelezen hebben. De Bijbel laat (in onze tijd) wel degelijk ruimte voor de vrouw in het ambt en voor homoseksuele relaties.
Robert Plomp komt over als een integer mens die niet over één nacht ijs gaat. En toch is de uitweg die hij vond een dwaalweg. Een schijnoplossing. Omdat deze suggereert dat je de Bijbel pas kunt begrijpen als wetenschappers op punten hebben gezegd hoe het zit. Omdat deze de indruk wekt dat er niet staat wat er staat. De duidelijkheid van de Bijbelse boodschap is in het geding.
Maar het is om meer redenen een schijnoplossing. Omdat een kerk die het duidelijke beeld van het huwelijk kwijtraakt, zoekers uiteindelijk in de kou laat staan. En omdat ze kerkleden te gemakkelijk het gevoel geeft het lek boven water te hebben.
Beginpunt
Conservatieve én moderne kerken kunnen in dit opzicht in dezelfde valkuil stappen: als we maar de goede opvatting hebben, dan zijn we op de goede christelijke weg. O nee, daar begint het pas.
Ik ben er diep van overtuigd dat de aloude opvatting de Bijbelse opvatting is. Het enige goede beginpunt. Maar het is wel een beginpunt. Dat laat Ed Shaw, in zijn boek ”Geloofwaardig; over kerk en homoseksualiteit” overtuigend zien. Hij start zijn boek met dezelfde nood als Plomp: ”We hebben een geloofwaardigheidsprobleem: wat de Bijbel duidelijk onderwijst, klinkt voor velen van ons tegenwoordig zo onredelijk” (pag. 20).
Hoe kun je nu buitenkerkelijken nodigen met het Evangelie, als je zo afwijzend overkomt? Of hoe kun je een gemeentelid met homoseksuele gevoelens nu echt perspectief geven, als je continue zegt dat hij niet mag leven naar zijn diepste verlangens? Misschien ben jij wel zo’n jongere. Je weet dat je niet aan je begeerte mag toegeven, maar het voelt zo diep alsof je afgewezen wordt. Hoe lang houd je het nog vol in de kerk? Of: jij bent een degelijk christen, bent ‘normaal’ getrouwd en weet dat homoseksualiteit niet goed is, en daarmee afgelopen. Er is voor allebei huiswerk. Wie echt het Woord van God leert kennen, ziet twee dingen: er is niets zó bevrijdend, en er is niets dat zó tegen onszelf in gaat. Voor wie dan ook!
Orthodox gebrek
Heeft een Bijbelgetrouwe kerk het lek boven water? Ben je er als je maar de goede visie hebt op het huwelijk? Welnee! Want het zou zomaar kunnen, dat je op andere punten de goede visie mist. Of dat je niet leeft zoals bij een visie hoort.
We luisteren even naar Ed Shaw. Een voorganger uit Engeland die zelf met homoseksuele gevoelens te maken heeft. Die overtuigd is van de Bijbelse waarheid, en heel bewust celibatair leeft. Die zich zorgen maakt over de kerk: „Een groeiend aantal kerkleiders heeft die stap [aanvaarden van homoseksuele relaties, MvR] ook gemaakt. Het zorgwekkende zwijgen van een aantal andere belangrijke leiders en kerken zou erop kunnen wijzen dat steeds meer van hen plotseling gaan afwijken van het Bijbelse onderwijs dat seks bestemd is voor het huwelijk en dat het huwelijk een levenslange verbintenis is tussen man en vrouw” (pag. 20-21). Om te vervolgen: „We moeten dat wat de Bijbel duidelijk voorschrijft weer geloofwaardig maken. We moeten [iedereen] herinneren aan wat Jezus tegen ons allemaal zegt: „Ik ben gekomen om hun het leven en overvloed te geven” (Joh. 10:10). En Jezus sprak altijd de waarheid. Als dat vandaag ongeloofwaardig klinkt voor mensen [met homoseksuele gevoelens], dan wil dat niet zeggen dat Jezus het bij het verkeerde eind heeft, maar wijzelf.”
Lessen leren
In welk opzicht hebben we het bij het verkeerde eind? „Dat het onderwijs van de Bijbel over homoseksualiteit zo onredelijk klinkt, komt doordat de kerk in de loop der jaren een heel aantal misvattingen heeft aangenomen. We zijn als christenen, in heel veel opzichten, meer wereldgelijkvormig geworden” (pag. 21). In welke opzichten? Shaw bespreekt negen misvattingen. Zoals ”Je seksualiteit is je identiteit”, ”Celibatair leven is slecht voor je” of ”Lijden moet vermeden worden”.
Deze negen lessen echt leren, dat is een zaak van bekering. Het vraagt om zelfverloochening, zien op Christus en vernieuwing door de Heilige Geest. Een onmogelijkheid voor mensen met heteroseksuele gevoelens evenzeer als voor hen die homoseksuele gevoelens hebben. Maar daar waar dit echt geleerd wordt, is het voor beiden tot zegen! Dan blijkt dat wie de zonden afwijst, toch werkelijk een goede boodschap heeft! En andersom wordt niemand werkelijk geholpen die de indruk heeft dat zonde geen probleem is…
