Leestijd: 4 minuten

Bijbels Beraad M/V vraagt aandacht voor de scheppingsorde. En terecht: dit raakt maar al te vaak ondergesneeuwd in deze ‘fluïde’ tijd. Het zou tegelijk wel goed zijn als we breder keken naar de schepping. We kunnen niet oprecht opkomen voor de scheppingsorde als we tegelijk de scheppingszorg verwaarlozen!

Vorig jaar werd de vereniging NatuurGetrouw opgericht. Net als Bijbels Beraad Man/Vrouw een nieuwe loot op het terrein van Bijbelse bezinning. Er zijn verschillende overeenkomsten tussen die beide – maar ook duidelijke verschillen. Ik zie maar weinig dezelfde personen. En terwijl Bijbels Beraad M/V vanaf het begin veel predikanten/voorgangers in haar gelederen kende, is het aantal theologen dat betrokken is bij NatuurGetrouw maar beperkt. Het lijkt ook vanzelfsprekend, denk ik, dat beide een andere doelgroep aanspreken. Opkomen voor het traditionele huwelijk is ‘rechts’, opkomen voor de natuur is ‘links’.

Gelukkig beleeft niet iedereen het zo, maar de beeldvorming is er. Ik heb ook de indruk, dat we met het oog op man/vrouw, seksualiteit en huwelijk veel over de schepping spreken terwijl we die voor het overige kunnen verwaarlozen. Dat we een vurig pleidooi kunnen houden om vast te houden aan de scheppingsorde terwijl scheppingszorg meer iets is voor de liefhebber.

Dat is natuurlijk niet terecht. Sterker nog, ik geloof dat we alleen maar geloofwaardig voor de scheppingsorde op kunnen komen als we de zorg voor de schepping ook serieus nemen. Ik geef daarvoor graag drie argumenten.

Genesis

Terecht verwijzen we voor de aard van het huwelijk naar de eerste hoofdstukken van Genesis. Dat zijn tegelijk de hoofdstukken waarin de Heere over de héle schepping spreekt, en duidelijk maakt dat de mens in die hele schepping een plaats heeft.

Voordat het over de mens gaat geeft Genesis 1 geruime aandacht aan de overige schepselen. Bij de mens wordt genoemd dat hij geschapen is ‘naar Gods beeld’; dat maakt hem in de schepping uniek. Van de dieren staat er bij dat zij geschapen zijn ‘naar hun aard’. Dat maakt hen onderling uniek. Wij willen God eren in hoe Hij man en vrouw gemaakt heeft; laten we Hem dan ook eren in hoe Hij een oneindige verscheidenheid aan soorten gemaakt heeft!

Als dan de mens gemaakt wordt, krijgt die de opdracht mee om vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen. Gezinsvorming dus. Direct daaraan verbonden is de opdracht om de aarde te vervullen, die te onderwerpen en over de schepselen te heersen. Rentmeesterschap dus. Dit zijn geen twee losse taken. De aarde vervullen moet er toe leiden dat er óveral op de aarde mensen zijn om over de andere schepselen te heersen. Waarbij ik gelijk wil aanmerken, dat deze heerschappij niet tiranniek maar dienend is, passend bij het beeld van God (zie ook een artikel over scheppingszorg). Deze opdracht moet overgedragen worden van geslacht op geslacht. Dat betekent dat rentmeesterschap een vast onderdeel zou moeten zijn van de opvoeding.

Lichaam

Het belangwekkende boek van dr. M. Klaassen, Gods goede orde, begint met een hoofdstuk over het lichaam. Ik denk dat dit echt een aanwinst is. In reformatorische kring zijn we niet zo gewend om over het geestelijke belang van het lichaam na te denken, terwijl het toch een kernpunt van het belijden is (‘ik geloof de opstanding des vleses’).

We moeten en mogen dan wel een stapje verder gaan. We hebben niet alleen een lichaam; dat lichaam bevindt zich ook in een stoffelijke omgeving. God heeft ons gemaakt uit het stof der aarde, we worden gevoed van het veld, we worden in de aarde begraven en de gelovigen zullen straks een plaats krijgen op de nieuwe aarde. Onze omgeving doet er dus wezenlijk toe. Dit moet ons bescheiden maken: we zijn niets zonder de aarde. Dit moet ons ook onze verantwoordelijkheid doen zien: we mogen niet roekeloos omgaan met die omgeving. Zoals we geroepen zijn om ons man- of vrouw-zijn te erkennen, zo zijn we ook geroepen om het schepsel-zijn van mede-schepselen te erkennen. Zoals we zorg moeten dragen voor ons lichaam, zo moeten we ook zorg dragen met onze omgeving.

Geloofwaardigheid 

Het geluid van Bijbels Beraad M/V is in de huidige cultuur bepaald niet populair. Het is dan allerminst vanzelfsprekend dat men ontvankelijk is voor onze visie op man en vrouw. De ontvankelijkheid zal in sommige gevallen wel toenemen als men oprechtheid en integriteit bemerkt. Als we spreken over liefde voor mensen met homoseksuele gevoelens, dan komt deze boodschap beter over als we ook daadwerkelijk oog voor hen hebben.

Zo ook hier. Als we spreken over het belang van het erkennen van Gods scheppingsorde, dan zal het helpen als men ziet dat we de schepping inderdaad belangrijk vinden. Wanneer we wel spreken over het teruggaan naar de schepping op het vlak van man en vrouw, maar we laten dat na op het vlak van de zorg voor dieren en de omgang met biodiversiteit, dan zal men ons op zijn minst halfslachtig vinden, en in een slechter geval denken dat we ‘scheppingsorde’ slechts gebruiken als een argument om ons gelijk te halen.

Hier zien we tegelijk wel aan, dat het nu niet een kwestie is van ook af en toe spreken over scheppingszorg of rentmeesterschap. Het gaat om de vraag of het ook echt zo is, dat we erkennen dat God de Schepper is van al wat er leeft, en dat we bereid zijn om te luisteren naar wat Hij ons dan te zeggen heeft.

Dan zal blijken dat hier hetzelfde geldt als op het vlak van huwelijk, geslacht en seksualiteit. Er ligt een plicht, ja een roeping, maar wat mogen we daarin ook een zegen verwachten! De kosten (zelfverloochening) zijn veel lager dan de voorrechten: ‘in het houden van die is groot loon’ (Psalm 19:12).