Het zijn de donkere dagen voor kerst. De huizen zijn versierd met lampjes, de supermarkten liggen vol lekkers. Chocola, kerststol, kerstkoekjes, en had ik al chocola gezegd? Ik ben er gek op, zelfs terwijl ik weet dat ik beter iets gezonds kan eten. Zeg nou zelf: wie heeft er zin in een plakje komkommer als het buiten donker en koud is?  

Terwijl ik voor de zoveelste keer heftig teleurgesteld in mezelf nóg een chocoladekoekje uit de trommel pak, bedenk ik dat mijn relatie met ongezond eten een goede illustratie is van wat zonde doet in een mensenhart. Ik weet wel dat het niet goed voor me is. Ik weet ook dat ik er spijt van ga krijgen als ik zie dat ik weer ben aangekomen. Maar, als ik echt eerlijk ben, wil ik op dit moment gewoon genieten van al die suiker en geloof ik niet dat een gezonde maaltijd me net zoveel vreugde gaat geven als een plak stol met een dikke laag boter.  

Hoe vaak gaat het niet zo met zonde waar we tegen moeten strijden? We weten wel dat we niet moeten roddelen over een zuster uit de kerk; naar die ene website moeten gaan; opnieuw dat scherm erbij pakken; afspreken met die getrouwde collega. We weten wel dat we daarna spijt krijgen, en ons schuldig voelen. Maar we geloven ten diepste niet dat nee zeggen tegen onszelf een beter gevoel gaat geven dan toegeven.  

Een nieuwe liefde  

De Schotse predikant Thomas Chalmers (1780–1847) schreef een beroemde preek met de titel “De uitdrijvende kracht van een nieuwe liefde.” Hij beschrijft daarin dat strijden tegen de zonde met alleen zelfdiscipline niet gaat lukken. De overtuiging van de zondigheid van een bepaalde gedachte of handeling gaat ons niet tegenhouden om het toch te doen. Onze liefde voor de zonde kan alleen verdreven worden door een nieuwe, grotere liefde.  

Chalmers: “Het is God alleen, gekend door de gelovige als God in Christus, die de wereld van deze overheersing kan ontdoen. Het is (…) wanneer we door het geloof, dat Zijn eigen gave is, in staat zijn om Zijn heerlijkheid te zien in het aangezicht van Jezus Christus (…) dat een liefde die boven de liefde voor de wereld uitstijgt, en haar uiteindelijk verdrijft, voor het eerst opkomt in het wedergeboren hart.” 

Het is belangrijk om de leegte en de negatieve gevolgen van bepaalde zonden aan te wijzen. Maar dat is niet genoeg om ze te overwinnen volgens Chalmers, omdat ons hart er toch naar zal blijven neigen. Ons hart verdraagt geen vacuüm. De liefde voor de zonde moet uitgedreven worden door een grotere liefde voor Christus.  

Totdat… 

Totdat ik iets gevonden heb wat ik nét zo lekker vind als chocoladekoekjes en wat ook nog eens goed voor me is, ga ik niet afvallen, of gezonder leven. Uiteindelijk wint mijn verlangen om iets lekkers te eten het van mijn verlangen om slank en gezond te zijn. Zo ook in onze strijd tegen de zonde. Dat we deze kerst (opnieuw) zo onder de indruk komen van Gods liefde voor ons dat deze liefde de zondige verlangens uitdrijft. “Let every heart prepare Him room.” 

Gezegende kerstdagen.