Leestijd: 2 minuten

Het schijnt een heuse trend te zijn: heteromannen die graag vrouwenkleding dragen. Ze lopen op hoge naaldhakken en dragen strakke kokerrokjes. Make-up hoort er ook bij, en spiegelglad geschoren benen. Ze doen het ‘gewoon omdat ze het fijn vinden’.

De grens tussen genderideologie en genderidioterie is soms moeilijk te trekken. Maar deze nieuwe mode gooit hoge ogen om in de laatste categorie de ereprijs weg te slepen.

Toch is het een oud fenomeen, die hoge hakken. In het oude Egypte werden ze al gedragen door mannen. Oude muurschilderingen leveren het bewijs. In het middeleeuwse Perzië droegen kerels schoenen met hakken tijdens het paardrijden, omdat een fikse hak steviger grip gaf in de stijgbeugels. Tijdens de Rennaisance werd gehakt schoeisel gedragen door rijke mannen en vrouwen om hun sociale status te benadrukken.

Lodewijk XIV was in die tijd een prominent voorbeeld. Maar hij had een aanleiding. Hij was maar 1,63 meter lang. Dan moet je iets doen om je zonnekoningschap enige allure te geven. Hij schaamde er zich niet voor, voor die hakken. Op schilderijen prijkt hij met een gehakte schoen fier vooruit.

Maar deze trend blijkt dus geen voltooid verleden tijd. Alweer decennialang is er de beweging naar meer en meer genderneutrale kleding, waarbij ieder naar eigen smaak mannelijke en vrouwelijke elementen mag combineren. Het begon met vrouwen die lange broeken aantrokken.

Nu is mode altijd aan verandering onderhevig. De schilderijen van de veertiende Lodewijk herinneren ook aan een ander merkwaardig fenomeen uit die tijd: pruiken. Bezien door de bril van de 21e eeuw zijn ze tamelijk belachelijk, en eigenlijk nogal feminien. Toch waren er godvruchtige oudvaders die met dit bizarre modeverschijnsel meegingen.

Moet je de huidige beweging naar androgyne kleding dan dus zien als een betrekkelijk onschuldig modeverschijnsel, dat vanzelf weer overgaat? Of als een ietwat merkwaardig bijverschijnsel van het streven naar gendermainstreaming, maar toch weinig meer dan een randverschijnsel?

De Bijbel is er kort en duidelijk over. ‘Het kleed eens mans zal niet zijn aan een vrouw, en een man zal geen vrouwenkleed aantrekken; want al wie zulks doet; is den HEERE uw God een gruwel’ (Deut. 22: 5).

Let wel, de kleding wordt hier dus niet zozeer als gruwelijk gezien, als wel de mens die zulke dingen doet. Die maakt zich schuldig aan grensoverschrijdend gedrag. Die overschrijdt creatuurlijke grenzen.

‘Man en vrouw schiep hij hen’!

---

Gepubliceerd: 10-09-2021