Leestijd: 3 minuten

Christenen maken zich zorgen over de koers van ons land en de samenleving. Overal lijkt de secularisatie toe te slaan. Niet alleen kerken, maar ook de christelijke organisaties zijn aan uitholling onderhevig. Het kan wanhopig maken. Toch hoeft dat niet.

Er zijn de laatste tijd veel oude zekerheden die verdwijnen. Bladen die ooit bekend stonden om hun orthodoxe signatuur verschuiven de bakens. De afgelopen week werd in het Nederlands Dagblad verteld dat de profeet Daniël iemand was die homoseksuele seks had en dat dit prima is. We hoorden in de media dat de Pro Life verzekering, speciaal met dat doel opgericht, straks niet langer pro life is. Deze zomer produceerden theologen met een orthodoxe achtergrond een schokkend boek over seksuele ethiek. De EO heeft inmiddels weinig meer gemeen met haar oprichters. Ook op reformatorisch erf vinden allerlei verschuivingen plaats. De synode van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland uitte onlangs grote zorgen over jongeren en secularisatie in eigen kring.

Positief gebruik

Hoe gaan we om met deze verschuivingen? Angst en verwarring werken verlammend. Wij kunnen immers onze kinderen niet bekeren. God moet dat doen. Veel invloed op wat er in Den Haag gebeurt of bij de media hebben we ook niet. Toch kunnen zorgen geestelijk vruchtbaar zijn. Ze herinneren ons immers aan ons eigen onvermogen en onze volkomen afhankelijkheid van de Heere. Er staat een troon in de hemel en er is Iemand op gezeten, die ons in het Bijbelboek Openbaring verzekert dat het Hem niet uit de hand loopt (Openbaring 4:2).

Ook in het gezin kunnen zich situaties voordoen die wanhopig maken omdat wij ze, naar de mens, niet kunnen veranderen. Deze week had ik een interview met de Amerikaanse schrijfster Laura Perry-Smalts. Zij leefde ooit als man en onderging alle operaties en hormoonbehandelingen om dit zoveel mogelijk ‘echt’ te maken. Haar ouders waren bijna wanhopig, want ze was niet meer bereikbaar. Wat Laura’s leven ingrijpend veranderde – ze leeft weer als vrouw en is dit jaar zelfs getrouwd – waren blootstelling aan het Woord van God en de voorbede van christenen, vooral die van haar ouders. God zegende die middelen dwars tegen alle verwachtingen in. Mensen konden haar niet veranderen en evenmin haar innerlijke pijn en twijfel wegnemen. God kon dat wel. Toen Laura intensief naar een audiobijbel begon te luisteren, waren haar moeder en zusters uit de gemeente juist aan het bidden dat Laura een honger zou krijgen naar het Woord van God. Ze hadden er geen idee van dat het ook daadwerkelijk gebeurde. De Heere wil gebeden zijn. En als God door genade ons de Geest der gebeden schenkt, dan doen de gebeden kracht.

Geen activisme

Het is belangrijk om een geestelijke strijd niet op een vleselijke wijze te strijden. Zend, Heere, Uw licht en waarheid neder! Iedere generatie moet opnieuw het geloof geschonken worden en leren trouw te zijn aan de Heere en Zijn Woord. Geestelijk leven en gehoorzaamheid aan God worden gewekt door Woord en Geest. Wie verandering wil, moet het van de Heere verwachten en niet van menselijke organisatievorming. Die kan faciliteren, en tot grote hulp zijn, maar geen leven wekken.

Uit de gereformeerde geschiedenis weten we dat het bederf van het beste het slechtste kan worden. Ook dat activisme aangezien kan worden voor het werk van de Heilige Geest. Het is gevaarlijk om op menselijke instellingen te steunen, alleen al omdat er dan gemakkelijk een “=” geplaatst wordt tussen onze zaak en de wil van de Heere. Als doel op zich, zullen onze acties (al dan niet in samenwerking met seculaire medestanders), rietstaven van Egypte blijken te zijn, zoals de Bijbel dat noemt.

Afhankelijkheid

Onze tijd werpt ons terug op de Heere en op zijn Woord. Verwachten we het echt van Hem of van ons eigen kunnen? Geloven we werkelijk in het werk van Woord en Geest? Geloven we dat God de gebeden hoort? Dat er een God in de hemel troont die antwoordt op gebeden? Naarmate we dat geloven zullen we ook het aangezicht van de Heer zoeken in alle nood..

De Schrift roept ons op om voorbede te doen voor alle mensen (1Tim2:1). Dat begint natuurlijk dichtbij, thuis in het gezin. Bidden wij voor onze vrouw of man, voor onze kinderen en kleinkinderen? Hebt u wel eens voor uw buren gebeden? Het is daarbij belangrijk om concreet te zijn. Als we om specifieke zaken bidden, wil de Heere menigmaal specifieke antwoorden geven.

De weg tot verandering van de wereld begint met gebed. Daarom is de vraag van de discipelen van levensbelang: ‘Heere, leer ons bidden!’ (Lukas 11:1). Ook dat gebed werd verhoord. We danken er het volmaakte gebed aan.

---

Gepubliceerd: 15-09-2022