Je hebt van die weken dat de duisternis van de zonde je aanvliegt. Vorige week was zo’n week. Ik reed de stad in en zag aan de andere kant van de weg, in een stilstaande auto een man wild heen en weer schudden. Er was iemand bij hem in de auto die later uitstapte en om hulp begon te roepen. Op de terugweg was dat stuk weg afgesloten. Twee ambulances, een brandweerauto en de politie waren erbij. Het greep me aan, het had er allemaal zo akelig uit gezien. Een vriendin vertelde een paar dagen later dat er een moordonderzoek loopt. Ik schrok natuurlijk, en mijn eerste gedachte was: daarom voelde het zo duister.
Naast deze bizarre gebeurtenis waren er andere dingen die de week, ondanks de heerlijke zon, zwaarmoedig maakten. Ik luisterde naar het getuigenis van een man die vanuit een homoseksuele levensstijl tot bekering kwam. Het was een geweldig voorbeeld van de reddende kracht van God. Maar de omfloerste beschrijving die de man van zijn vroegere levensstijl gaf deed letterlijk denken aan Sodom en Gomorra. Er zijn zoveel mensen die nog altijd in deze duisternis leven. Wat een ellende.
Op grote schaal was het ook geen vrolijke week. Vorige week zijn er bij ons in Engeland twee wetten aangenomen die de waardigheid van het menselijk leven drastisch hebben aangetast. Het Lagerhuis heeft een amendement aangenomen die ervoor zorgt dat moeders die hun kinderen na 24 weken zwangerschap aborteren niet langer vervolgd zullen worden. Aangezien de abortuspil sinds de lockdowns via de telefoon beschikbaar is, is dit scenario niet ondenkbaar. De 24 weken grens blijft voorlopig intact voor abortusklinieken en artsen, maar hoe lang nog? Ook stemde het lagerhuis in met een wetsvoorstel om hulp bij zelfdoding de legaliseren. Dit opent de deur voor Nederlandse taferelen. In wat voor duistere wereld leven we als de dood wordt gepresenteerd als de meest liefdevolle oplossing?
Hoe lang nog?
Ik ben dankbaar dat Gods Woord mensen beschrijft die de duisternis van de zonde voelen en uitroepen Heere, hoe lang nog? (Hab. 1:2-4) Het is de ervaring van alle tijden dat er mensen zijn waarvan de voeten snel zijn om bloed te vergieten (Spr. 1:16). Het afwijzen van God leidt tot de dood, niet alleen de eeuwige dood, maar ook hier en nu. “Wie echter tegen Mij zondigt, doet zijn ziel geweld aan. Allen die Mij haten, hebben de dood lief”. (Spr.8:36)
Wat een wonder dat God zich bemoeit met een zondige wereld. Wat een genade dat Hij mensen redt uit de duisternis en plaatst in Zijn wonderbare licht (1 Petr.2:9). De hele schepping zucht en kreunt onder de last van de zonde en ziet reikhalzend uit naar de openbaring van de kinderen van God (Rom.8: 19-23). Tot die tijd zijn we geroepen om een licht te zijn in een verdorven generatie (Fil. 2:15). Het was geen makkelijke week, maar ik ben dankbaar dat God me, tegen de achtergrond van de duisternis van deze wereld, opnieuw op Christus, het Licht van de Wereld, heeft willen wijzen.
