Hoe bewogen zijn we met deze ‘vreemde, nieuwe wereld’? Waarom evangeliseren we als kerk/gemeenten zo weinig?
De vraag moet misschien in de eerste plaats zijn waarom ieder van ons, op de eigen plaats, zo weinig getuigt, naar onze buren, collega’s, mede-reizigers in het openbaar vervoer, etc. Het is voor velen van ons nog steeds betrekkelijk comfortabel toeven in de eigen bubbel, met vaak eigen scholen, een eigen partij, eigen media, voorzien van alle gemakken. Evangelisatie besteden we uit aan de kerk, die maar moet kijken wie als vrijwilliger of betaalde kracht wil meedoen. We voelen ons bovendien onbegrepen door de maatschappij, en zijn geneigd om vooral op te komen voor de verdediging van onze rechten, zoals de vrijheid van onderwijs. Misschien moeten we ons vooral meer gaan realiseren dat we hierin allemaal een persoonlijke opdracht hebben. En die opdracht kunnen we niet vervullen zonder persoonlijk te weten van bekering en geloof. En dan kunnen we niet langer onverschillig zijn over het zielenheil van onze naaste.
Literatuursuggestie(s):
Getuige zijn, de kracht en verantwoordelijkheid van elk christen
Getuigen van het christelijk geloof: praktisch en inspirerend
