Hoeveel mensen die in transitie zijn gegaan, zijn nu werkelijk gelukkig? Of is het zo dat het tegendeel bewijst dat dit geen goede weg is? De nadruk op gevoel geeft veel onzekerheid. Hoe ziet de seculiere wereld dit? Veel jongeren zijn somber en hebben een burn-out. Heeft dit met elkaar te maken?
Geluksgevoel is niet objectief. Wat maakt gelukkig? Het hangt af van je lichaam, omstandigheden, talenten en ervaringen. We leven in een tijd van individualisme. Op jezelf gericht zijn, maakt ten diepste nooit werkelijk gelukkig. Want het doel van de mens is om God lief te hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Echt geluk is een gevolg van leven in harmonie met God. Dan bereik je je bestemming. Niet door tegen Gods inzettingen te strijden. ‘Transitie’ is biologisch onmogelijk, dus het botst met de echte werkelijkheid en je van God gegeven lichaam.
Omgekeerd zijn er wel veel verhalen bekend van mensen bij wie ook na transitie het ongeluksgevoel nog groot was. Dit kun je bijvoorbeeld lezen in het verhaal van Laura Perry. Je leest in dit verhaal ook over de enorme impact die haar transitie heeft op haar ouders en omgeving. Het individualistisch kiezen voor je ‘eigen geluk’ leidt dan ook tot ‘ongeluk’ voor al die mensen er omheen.
Literatuursuggestie(s):
-Dr. B.A. Zuiddam, Transgenderisme in Bijbels perspectief, Banier, Apeldoorn 2022.
Transitiespijt: gebeurt dat vaak?
Van vrouw naar man en toch weer terug
