Het leven van vrouwen is zo anders dan het altijd geweest is. Laten we geduldig zijn met elkaar terwijl we onderzoeken wat de Heere van ons vraagt.

Afgelopen zomer gingen we kamperen, minimalistisch, geen elektra, zo min mogelijk spullen mee. Je komt er dan snel achter hoeveel makkelijker het leven met alle moderne voorzieningen is. Een kind met wagenziekte betekende dat ik direct bij aankomst op de camping al in het washok kleren stond te wassen. Daarnaast drie keer per dag afwassen. En een kleine koelbox in plaats van een grote koelkast met vriezer betekent voortdurend bezig zijn met de vraag: wat gaan we eten?

Het deed me opnieuw beseffen hoeveel tijd moeders in voorgaande generaties bezig moeten zijn geweest met het dagelijks levensonderhoud. En niet voor hun plezier, drie weken op de camping, maar uit noodzaak, omdat er nu eenmaal geen makkelijkere manier was. Het voeden, kleden en schoonhouden van man en kinderen was een ongelofelijk tijdrovende klus. Daar kunnen wij ons weinig bij voorstellen. Rijke vrouwen konden dienstmeisjes inschakelen,  maar ik stel me voor dat de gemiddelde vrouw nauwelijks vrij besteedbare tijd had. Ook al werden ze niet betaald, de meeste vrouwen hebben wel altijd hard gewerkt.

Daarnaast, zou het mogelijk geweest zijn om je baby een dag bij een ander achter te laten zonder kunstvoeding, kolfmachine en fles? Zeker, er waren voedsters (moeders die betaald werden kinderen van een ander te voeden), maar werd dit niet vooral door de adel gebruikt? Of in het tragische geval dat moeder bij de geboorte overleed? Met andere woorden, dat je nu als moeder een hele dag bij je baby vandaan kan – zonder dat het sterft – en tijd hebt om buitenshuis aan de slag te gaan is niet alleen een culturele verandering. Zonder technologische ontwikkelingen was het nog steeds uitzonderlijk geweest.

Recent vraagstuk

Het laat wel zien hoe recent het hele vraagstuk rondom moeder en buitenshuis werken eigenlijk is. Tot niet zo heel lang geleden was het simpelweg onmogelijk om als moeder buiten de deur te werken. Het kostte al genoeg tijd om je (groeiende) gezin van het nodige te voorzien.

Het is belangrijk om te onthouden dat het niet per se ‘het patriarchaat’ is wat ervan overtuigd is dat het goed is voor een moeder om zelf voor haar kinderen te zorgen. Maar het is ook niet per se het feminisme dat moeders ertoe drijft om buitenshuis te werken. Het is de spanning tussen wat altijd natuurlijk is geweest en wat er nu vanwege moderne voorzieningen mogelijk is. 

Het vraagstuk moeder en werk ligt er. Het belangrijkste is dat we het goed overdenken en niet klakkeloos op de culturele stroom meedrijven. Als christenen hebben we daarbij de wet van de natuur én het Woord van de Heere. Deze hebben we toe te passen in onze persoonlijke situatie. We voelen allemaal aan dat er een verschil is tussen ideaal en de weerbarstige werkelijkheid. Laten we geduldig zijn met elkaar terwijl we ons afvragen wat de Heere van ons vraagt. Geve de Heere ons wijsheid.

Willemien Gunnink-Janssen woont met haar man in Engeland en schrijft columns voor Bijbels Beraad MV.