De smeltende ijsschots van het ‘normaal’

De smeltende ijsschots van het 'normaal'
Leestijd: 3 minuten

Volgens sommige analisten won Trump de verkiezingen niet alleen vanwege economie en migratie, maar ook omdat hij vrij veel zwevende kiezers over de streep trok door zich te keren tegen doorgeslagen trangenderisme. Dat lijkt een hoopgevend signaal. Moeten christenen vaker appelleren aan ‘common sense’, aan normaliteit?   

Acties roepen altijd reacties op, zeker in een gepolariseerde samenleving. Ruim twee jaar geleden verwierp het Amerikaanse Hooggerechtshof het landelijk recht op abortus. Het leek een historische overwinning voor de pro-life beweging, maar de reactie erop was heftig en het bleek uiteindelijk een Pyrrusoverwinning. Het aantal abortussen nam in Amerika in 2023 juist toe, ondanks het feit dat nogal wat Amerikaanse staten wetten aannamen die de regels voor abortus aanscherpten. Andere staten deden juist het tegenovergestelde.

Presidentsverkiezingen

Bij de laatste Amerikaanse presidentsverkiezingen werd in tien staten ook gestemd over verruimingen van de abortusregels en/of verankering van het recht op abortus in de constitutie. In zeven van de tien staten lukte dit. Bovendien ontstond in westerse landen een sterke lobby voor abortus als mensenrecht, mede als reactie op de uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Frankrijk was dit jaar het eerste land ter wereld dat daar voor koos. Abortus als mensenrecht is nu een hot topic. Het EU-parlement wil het recht op abortus vastleggen in het EU-Handvest van grondrechten.

Actie veroorzaakt reactie. Dat speelde dus ook een rol in de Amerikaanse verkiezingen. Nogal wat zwevende kiezers stemden uiteindelijk op Trump omdat ze vonden dat de steun voor transgenderrechten door de regering en in de samenleving te ver was doorgeschoten. De Trumpcampagne speelde daar op in, onder meer met uitgekiende advertenties. Elon Musk, vader van een vervreemde transgenderzoon, verpersoonlijkt het anti-woke profiel van de Republikeinen. Anders gezegd, de transgenderbeweging overspeelde haar hand.

Wat valt hier voor christenen in Nederland van te leren, waar eveneens sprake is van een samenleving die meer gepolariseerd is dan ooit te voren, die zich bovendien in hoog tempo van christelijke normen en waarden vandaan beweegt? Vooropgesteld, de situatie in Amerika is niet in alle opzichten te vergelijken, al was het maar omdat er in Amerika een keuze gemaakt moet worden tussen twee partijen met twee kandidaten. Nederland is nog altijd een land met veel partijen waar flink gepolderd moet worden om overeenstemming te bereiken over nieuw beleid.

‘Normaliteit’

Wat in ieder geval duidelijk wordt, is dat er zoiets kan zijn als een ‘zwijgende meerderheid‘ van mensen die weliswaar niet meer kerkelijk is, maar wel hecht aan – laten we zeggen – ‘normaliteit’. Zij gebruiken hun gezond verstand. Ze laten zich niet alles op de mouw spelden. Ze begrijpen heel goed dat het bizar is dat heel veel jonge meiden zich opeens ’trans’ voelen. Normaliteit staat voor wat de meeste mensen nog normaal vinden. In Nederland mag Wilders dan door Frans Timmermans c.s. gezien worden als extreem-rechts, maar voor veel mensen staat hij voor ‘normaliteit’. Dat verklaart zijn populariteit.   

Soms kunnen christenen hier gebruik van maken wanneer zij in het geweer komen tegen ontwikkelingen die on-Bijbels zijn. Die mogelijkheden mogen benut worden. Tegelijk moeten zij zich daarbij realiseren dat de opvatting over ‘normaal’ in een samenleving die onthecht is van christelijke wortels – en dus geen stabiele normen en waarden meer heeft – snel veranderen. Wat vandaag abnormaal is, is morgen normaal. Wie appelleert aan normaliteit, stapt op een wegsmeltende ijsschots.   

Smeltende ijsschotsen

Abortus is hiervan een sprekend voorbeeld. Nederlanders denken steeds positiever over abortus. In 2023 vond 86% van de Nederlanders dat het mogelijk moet zijn om een abortus uit te voeren, tegenover 60% in 1992 (Rutgers, 2023). Abortus is dus tot de normaliteit gaan behoren. Het absurde abnormale is normaal geworden. Met andere woorden: het beroep op normaliteit biedt slechts tijdelijk soelaas. Wie in Nederland nog pro-life is, maakt inmiddels deel uit van een kansloos kleine minderheid.

Hetzelfde geldt inmiddels voor het homohuwelijk. Het debatje deze week tussen SGP-er Andre Flach en VVD-woordvoerdster Bente Becker vormde een levendige illustratie. Scholen moeten volgens Becker niet langer de vrijheid hebben om leerlingen uit te leggen dat een huwelijk tussen man en vrouw normaal is. Daarom moet de grondwet ‘gemoderniseerd’ worden wanneer het gaat om de vrijheid van onderwijs. Liberaal is dus alleen nog liberaal wanneer zij ook progressief is. Het nieuwe liberale normaal streeft naar abnormaal.  

Rots

Christenen zullen er meer en meer aan moeten wennen dat hun opvattingen tot de abnormaliteit behoren. Hun appel op normaliteit zal soms slagen, maar ook heftige tegenreacties oproepen. De mogelijkheden om op smeltende ijsschotsen van normaliteit te stappen, om zo vrijheden en voorrechten te behouden, zullen bovendien afnemen.

Het werpt christenen terug op de enige Rots. En het herinnert hen eraan dat de strijd die zij voeren uiteindelijk een geestelijke strijd moet zijn. De primaire wapens die resteren zijn gelovig gebed en getuigenis. In die strijd zijn zij uiteindelijk meer dan overwinnaars. Omdat hun Aanvoerder de overwinning al behaald heeft. Want Hij is opgestaan.   

Ook interessant

Ons lichaam is geen golfkarretje

Het transhumanisme probeert al 60 jaar onze lichamelijkheid te overwinnen. Welk antwoord heeft de kerk daarop?