De ernst van deze tijd (het libertijns gedachtengoed, etc.) is duidelijk. Het schijnt toch ook dat er bijvoorbeeld vanuit grote bedrijven een tegenreactie komt als het bijvoorbeeld gaat over de doorgeslagen inclusiviteit. Is die tegenbeweging op meer terreinen te zien?
Bestaande wetgeving eist dat bedrijven, maar ook scholen en organisaties inclusief moeten zijn. ‘Inclusief’ betekent niet pluriformiteit, maar de dwang om te erkennen dat alle seksuele voorkeuren gelijk(waardig) zijn. Dat wil niet alleen zeggen dat alle organisaties een bepaald percentage vrouwen in dienst moeten hebben, maar dat die organisaties ‘veilig’ moeten zijn voor personen met een andere seksuele gerichtheid dan de heteroseksuele, en dat er naar moet worden gestreefd om hen te integreren. De kwantitatieve eisen die daarbij worden gesteld leiden tot protesten in het bedrijfsleven. Maar daarbuiten blijft inclusiviteit een belangrijk ideaal. Dat volgt natuurlijk uit het gegeven dat scholen en universiteiten, stichtingen en instellingen door de overheid worden gefinancierd, en wie betaalt die bepaalt: de overheid kan aan de financiering de eis van inclusiviteit eisen. Wat we wel zien is dat er onder de bevolking een gevoelen ontstaat dat die inclusieve agenda is doorgeslagen en iets onnatuurlijks en ongemakkelijks krijgt. Dat is het verzet tegen een ‘woke’ agenda, en er zijn natuurlijk ook politieke partijen die zich voor dit verzet inzetten.
