Vorige week was ik bij de March for Life in London. Met meer dan tienduizend andere mensen liepen we in een lange stoet richting Parliament Square. Het was de grootste opkomst ooit en dat is opvallend, want de tegenstand is groot. 

Hoe groot werd tijdens de dag wel duidelijk. We werden via stille straten geleid in plaats van door de hoofdstraten van Londen. Toen we vervolgens bij Parliament Square kwamen konden we het plein niet op. Die stond vol met pro-Palestina demonstranten die ‘ons’ plein geclaimd hadden. Het podium was verplaatst naar een straat ernaast. Naast ons was een lange rij schermen geplaatst. Achter die schermen stond een rij politieagenten en tegenover die agenten stond een rij pro-abortusdemonstranten, die tijdens alle speeches door megafoons gilden. Iemand van de organisatie gaf aan dat het Twitter/X account van de March for Life offline was gehaald. Onze boodschap, ‘mensenrechten voor alle mensen’, was duidelijk niet gewenst.  

Geen incident!

Tegenstand uit zich ook in arrestaties en rechtszaken. Een van de organisatoren van de March for Life is Isabel Vaughan-Spruce. Zij is drie keer door de politie gearresteerd omdat ze in stilte bad in een zogenoemde ‘buffer zone’. Sinds 2024 is het verboden om binnen een straal van 150 meter te protesteren tegen abortus. In stilte bidden, zonder enige interactie met iemand anders dan God zelf, wordt als intimidatie gezien.  

Het gaat hier niet om een incident. Er zijn meer mensen die op dit moment strafrechtelijk vervolgd worden voor bidden, of voor het zwijgend vasthouden van een papier waarop staat ‘hier om te praten als je dat wilt’ binnen de bufferzone. Er wordt zelfs een predikant vervolgt die een preek hield over Johannes 3:16 tijdens een openluchtdienst aan de rand van een bufferzone. Dit terwijl hij abortus tijdens de preek niet noemde, de abortuslocatie zich in een algemeen ziekenhuis bevindt en er tussen het ziekenhuis en de locatie van de openluchtdienst een tweebaans autoweg is. Bidden, zwijgend hulp aanbieden of het evangelie preken is zó ongewenst dat het door de arm der wet wordt gezien als potentieel strafbaar.  

Hebben we moed?

Het wordt voor christenen die geloven dat Gods wet goed is en dat ook uitdragen steeds heter onder de voeten. Deze week stemde de Tweede Kamer voor de anti-conversiewet; binnenkort stemt de Kamer over abortus als ‘mensenrecht’; en dan de brute moord op Charlie Kirk in de VS. Het geeft te denken. Hebben we de moed om staande te blijven? Zijn we net als de zojuist genoemde mannen en vrouwen bereid om voor de rechter te verschijnen als het er op aankomt? Alleen door Gods genade kunnen we blijven staan wanneer anderen buigen (Daniël 3:12). We hebben een rotsvast vertrouwen nodig dat we God aan onze zijde hebben, en dat Hij ons zal helpen om te spreken als we niet mogen zwijgen (1 Petr.3:15, Hebreeën 4:16, Spreuken 24:11-12). 

De March for Life was groter dan ooit. Dat geeft hoop. Tegelijkertijd groeit ook de tegenstand. Maar, zoals een van de sprekers zei: “We weten hoe Het Boek eindigt: Wij winnen!” 

Willemien Gunnink-Janssen woont met haar gezin in Engeland. Haar man is predikant.